Martin (38) is verpleegkundig specialist somatische zorg. Hij levert vanuit het Gezondheidscentrum huisartsen- en verpleegkundige zorg aan klinische cliënten. Een groot deel van zijn tijd gaat uit naar zorg voor cliënten met een eetstoornis. “Daar ligt mijn passie. Ik kan er de verbinding leggen tussen psychiatrische en somatische zorg. Met alle kennis en kunde die we daar in huis hebben, kunnen we optimale zorg geven.”
Zijn loopbaan in de zorg begon op zijn 16e met een weekendbaantje als Helpende in de ouderenzorg. “Daar werd gezegd: ‘jij kunt dit goed’. En ik vond het zelf ook gewoon heel leuk.” Vanuit daar rolde hij verder het vak in. In 2008 kwam hij bij GGzE. Om een praktische reden. Hier kon hij de mbo-opleiding tot verpleegkundige volgen en werken tegelijk. “Het idee was om erna terug te gaan naar waar ik vandaan kwam maar het beviel me hier erg goed. Vooral op de afdeling van ouderenpsychiatrie.” Sterker nog, hij noemt het een van de mooiste periodes in zijn werkende leven. “Ik was toen 22 en zat echt een nieuwe fase; had net een eigen woning, een nieuwe relatie…alles zat mee. En ik kwam hier echt in een warm bad met fijne collega’s terecht.” Zijn partner was op dezelfde afdeling werkzaam als activiteitenbegeleidster. Samen organiseerden ze van alles voor de cliënten, zoals dansavonden. Inmiddels zijn ze getrouwd en hebben ze kinderen.
‘Jij moet de zorg niet in’
Vraag je Martin naar zijn loopbaan en ontwikkelingen, dan kom je er al snel achter dat hij op dat vlak nooit stil zit. Na de mbo-opleiding volgde bijscholingen, een hbo-V opleiding, een master en momenteel volgt hij weer een hbo-opleiding: Management in de Zorg. “Ik wil blijven leren en pak alle kansen die ik daarin krijg, of ik creëer die kansen zelf.” Het is bijzonder te noemen, al deze stappen die hij heeft gezet. Als kind volgde hij speciaal onderwijs en daar werd het beeld geschetst dat hij misschien niet ver zou komen. Hij ontving weinig waardering in zijn jeugd. “Ik ben zo dyslectisch als maar kan. Ik kon niet goed meekomen met een aantal vakken. Maar als het leren niet lukt binnen het bestaande kader, kijk ik daarbuiten. Dat maakt mij nu soms een lastige student hoor: ik protesteer wanneer ik in een kader wordt geduwd dat ik niet nodig vind.” Zijn drang om te presteren stamt uit die vroegere tijd. Het vuur werd verder aangewakkerd toen hij van een werkgever te horen kreeg: ‘Jij moet de zorg niet in’. Hij liet zich niet uit het veld slaan. Zijn sport stijldansen, waarmee hij op hoog niveau heeft gepresteerd, gaf hem een belangrijk inzicht. “Als kind was ik heel verlegen en terughoudend en had ik nooit kunnen bedenken dat ik zou leren en studeren. Maar in die sportperiode heb ik ervaren dat investeren loont. Het heeft me op nationaal niveau gebracht.”
Mandaat
Terug naar nu. Naast zorg- en behandeladvies zou hij ook graag beleidsadvies geven. Vandaar de opleiding in management. Hij heeft een duidelijke visie over hoe we zo goed mogelijk zorg kunnen bieden. “ik zou graag zien dat collega’s meer eigenaarschap krijgen; ze meer in hun kracht worden gezet. Ik wil niet alleen adviseren maar ook echt kijken naar hoe we het voor elkaar gaan krijgen. Hoe helpen we de cliënt nu écht? Welke gedragsverandering komt daar bij kijken?” En iets wat Martin ook echt aan het hart gaat is de somatische zorg. Hij wil de wereld van de somatiek en psychiatrie meer samenbrengen. Naar het geheel kijken van de cliënt als mens, dus ook het lichamelijke gedeelte. “Ik zit nu in een fase waarin ik denk dat ik echt iets bij te dragen heb in het zorgproces en door het juiste papiertje, aan tafel kom daar waar keuzes gemaakt worden.”