Al bijna 40 jaar werkt Wil (63) bij GGzE. Hoofdzakelijk als verpleegkundige, maar ook een tijdje als regiebehandelaar. De start in die functie bleek een opmars naar een keerpunt in zijn leven. “Mijn caseload was te groot, ik voelde me te verantwoordelijk, kon moeilijk omgaan met crisissituaties en wilde deze mate van verantwoordelijkheid eigenlijk niet hebben.” Het leidde tot een burn-out met daaropvolgend een periode van zelfreflectie: “Ik ben vervolgens op mijn 50e radicaal gestopt met wat ik toen deed en weer als verpleegkundige aan de slag gegaan”.
Radicaal stoppen met wat hij toen deed, had niet alleen betrekking op zijn werk. “Ik liep al lang rond met een geheim: mijn alcoholprobleem.” Hij is er open over omdat hij anderen wil meegeven: blijf niet te lang rondlopen met je problemen. “Ik heb lang geen hulp kunnen vragen, maar dat uiteindelijk wel doen heeft me veel compassie gebracht. Ik heb ook bij mijn werkgever aan de bel getrokken en veel begrip en steun ervaren van collega’s. Het delen van mijn geheim maakt dat ik mezelf kan zijn; ik ben weer vrij.” Om te herstellen had hij zowel behandeling als vergeving nodig. Vergeving aan een persoon die hem nabij stond en zijn omgeving veel schade heeft berokkend. “Het geven van die vergiffenis gaf mij de kracht om te stoppen met alcohol.”
Hij zet zijn ervaringen nu ook functioneel in bij contact met cliënten die met gelijksoortige problemen kampen. “Het kan helpen een relatie op te bouwen. Ik vind dat ook de kern van mijn vak: verbinding maken op een gelijkwaardige manier. Dan kun je ook makkelijker hulp aanbieden omdat ze er dan meer voor open staan.”
Veel voldoening
Sinds 1,5 jaar zit Wil in de flexpool. Zijn eigen rooster en werktijden, afgestemd op het rooster van zijn vrouw die elders ook in de flexpool werkt. “We plannen veel vrije dagen samen. We gaan graag langere tijd met de caravan op pad, om bijvoorbeeld te wandelen. En om dat te kunnen doen, draai ik soms een maand gewoon wat extra uren.” Hij werkt gemiddeld 24 uur en doet dat met veel plezier. Maar hij moet ook goed zijn rust pakken. Door corona heeft hij een paar jaar geleden vijf weken in coma gelegen. “Daarop volgde een lang revalidatieproces dat nu eigenlijk nog niet klaar is.”
Maar ondanks dat zijn pensioen niet heel lang meer op zich laat wachten, denkt hij er niet aan om daarna te stoppen. “Met name mijn werk bij De Woenselse Poort geeft me veel voldoening omdat ik daar echt op de relatie werk en zoek naar de gemeenschappelijkheid. Weet je, het vak dat wij hebben als verpleegkundigen, dat vind ik echt een ambacht.”
