Tot haar 40e werkte Ilse (53) in de techniek. Ze tekende bestratingen, sportvelden en kunstvelden. De voldoening die ze zocht, vond ze daar niet in. Toen ze haar baan verloor, besloot ze zich te heroriënteren. Ze liep mee met een dierenarts, gaf zwemles en dansles, maar het was een bezoek aan de Onderwijsbeurs dat haar echt op het juiste spoor zette: psychiatrisch verpleegkunde. “Ik was op zoek naar contact met mensen en via een bbl-opleiding bij GGzE kon ik dat verwezenlijken.”
Ze leerde verschillende afdelingen binnen GGzE kennen en ontmoette Ellen die op dat moment de opleiding tot paardencoach deed. Zij zocht nog iemand om mee te oefenen en Ilse bood zich spontaan aan. “Ik vond de psychiatrie al gaaf, maar mijn ervaring met de paarden was helemaal tof. Hoe het paard mij spiegelde was bijzonder. Ik had een ervaring opgedaan met een cliënt die me veel verdriet gaf en dat bespraken we in de sessies. Op het moment dat het verdriet naar boven kwam, legde het paard zijn hoofd op mijn lijf; dat gaf zoveel rust. Maar de keer dat ik boosheid voelde, draaide het paard gewoon weg; hij kon er niks mee. Dat soort reacties van het paard kun je zien als een spiegel en bieden richting voor gesprek en reflectie.” Na de eerste sessie met Ellen wist ze: dit wil ik ook. Inmiddels werkt ze zelf ook als paardencoach bij de Paardenhoeve van GGzE. “Ik wist niet wat ik zocht tot ik het vond. Ik kan een dansje doen van opluchting dat ik mijn plek heb gevonden.”
Paard als spiegel
Mensen vinden het soms lastig om te begrijpen wat coaching met een paard kan brengen. Ilse legt het als volgt uit: “Een paard is een kuddedier en een vluchtdier. Als er gevaar dreigt, is het enige wat ze kunnen: wegrennen. Daarom scant een paard continu of de omgeving veilig is. Als jij bij ‘m in de bak staat, behoor jij tot zijn kudde. Op het moment dat er iemand bij staat die emoties of gevoelens met zich meedraagt, voelt een paard dat en reageert erop. Je wordt gespiegeld op je eigen gedrag – dat kan inzichten geven. En daarnaast vertrouwen mensen dieren soms sneller dan mensen. Dieren hebben geen oordeel. Dus dat geeft ook al een andere dynamiek in het onderlinge contact.”
Gewoon zijn
Bij De Paardenhoeve combineren ze dagbesteding met coaching en therapie. Wat ze deelnemers en cliënten graag willen meegeven: je bent wie je bent, je mag zijn wie je bent. “Dat laten we ook zien via de dieren; ook de paarden die niet meer bereden kunnen worden of oud zijn, laten we zoals ze zijn. Die gaan niet weg, die verkopen we niet….ze mogen er gewoon zijn.”
Momenteel volgt Ilse de opleiding tot psychomotorisch therapeut en hoopt het lichaamsgericht werken straks te integreren binnen De Paardenhoeve. Eén ding is haar hoe dan ook duidelijk: “Ik heb de beste baan van de wereld.”
