In 2015 begon Eva als stagiaire bij GGzE, dezelfde organisatie waar haar ouders, Ruud Reurling en Marian de Jong, al decennialang werkten. Tijdens haar afstuderen kreeg Eva een baan aangeboden als GGZ-agoog en in 2019 behaalde ze haar diploma. Hoewel haar ouders haar stimuleerden om zich ook buiten de zorg te oriënteren, besloot Eva haar eigen pad te volgen. De open dagen van Social Work overtuigden haar: dit was haar roeping. De Rockacademie leek haar ook interessant, maar zekerheid in werk gaf de doorslag.
Binnen de woonvoorziening waar Eva werkt, zit ze op het grensvlak van psychiatrie, justitie en terugkeer naar de samenleving. Ze begeleidt cliënten die al een lange weg hebben afgelegd - vanuit forensisch psychiatrische kliniek De Woenselse Poort, soms vanuit detentie, soms als zorgmijders die met enige dwang in het traject zijn beland. "Het is een uitdaging om vertrouwen op te bouwen," zegt ze. "Deze mensen hebben al zoveel hulpverleners gezien. Waarom zou ik anders zijn? Ook ben ik vrouw, en jong; daardoor wordt weleens aan mijn kennis getwijfeld. Maar wanneer dat vertrouwen toch groeit, ontstaan de mooiste momenten." Als iemand die eerst wantrouwend was, zich dan toch opent, dat is prachtig." En misschien wel het grootste compliment dat ze ooit kreeg: "Een cliënt zei eens tegen me: 'Als ik zo'n kliniek zou oprichten, zou ik jou aannemen.'”
Vertrouwen op veerkracht
Haar werk draait niet alleen om begeleiding; het is een proces van resocialisatie. De cliënten wonen in kleine groepen en moeten leren omgaan met de dynamiek van samenleven. Eva observeert, stuurt bij en ondersteunt waar nodig. "Hoe communiceren ze? Wat hebben ze nog te leren om straks zelfstandig te kunnen wonen? Het gewone leven is hier 24/7 aanwezig, onder ons toeziend oog. Soms kom je dingen tegen die niet wenselijk zijn, zoals middelengebruik of ongeoorloofde feesten. Maar de vraag is altijd: hoe gaan we hiermee om op een de-escalerende manier? Om hoop te kunnen hebben voor deze mensen, moet je er vertrouwen in hebben dat mensen veerkrachtig zijn en kunnen veranderen.”
Naast haar dagelijkse werk is Eva actief als secretaris bij de agogische staf. Ze zag namelijk te weinig ontwikkelmogelijkheden voor haar vakgebied, en inmiddels zet ze zich al vijf jaar in om de beroepsidentiteit van agogen te versterken.
Eigen identiteit
Eva's ouders, Ruud en Marian, hebben samen 86 jaar bij GGzE gewerkt en gingen in 2024 met pensioen. Ze ontmoetten elkaar tijdens hun opleiding tot B-verpleegkundige en werden verliefd. Hoewel ze Eva niet hebben gestimuleerd om hetzelfde werk te doen vanwege de complexiteit, zijn ze heel trots. "Het past haar als een huis", zegt Marian. Ruud vult aan: "Ik vind het fascinerend hoe zij met haar jonge geest omgaat en nadenkt over het vak. Het past haar echt." Als mensen horen dat haar ouders hier zo lang hebben gewerkt, denken ze vaak: ‘Oh, wat fijn, Dan zullen ze vast heel veel weten en snappen’. “Maar ik zit in een heel andere generatie en we verschillen weleens heel erg van mening”, zegt Eva. “Ik heb mijn eigen identiteit ontwikkeld, los van mijn ouders.” Maar een morele kompas heeft ze zeker meegekregen van ze: “Blijf dicht bij jezelf en wees eerlijk. Aan het einde van de rit zijn wij allemaal mensen dus behandel de ander zoals je zelf ook behandeld wilt worden.”
